Jak zdekodować na poziomie biologicznym ADHD?
Dzieci nadaktywne z tzw. ADHD często pokazują swoim rodzicom, że żyją. Demonstrują swoim zachowaniem, że są „pełne życia”.
Kiedy się tak najczęściej dzieje?
Np. wtedy gdy mama miała zagrożoną ciążę, gdy miała poronienia, gdy straciła dziecko i jest pełna lęku i obaw, że tym razem może być podobnie. Gdy w czasie ciąży nie czuje ruchów dziecka, bardzo to przeżywa. Chodzi często na badania, USG, sprawdza.
Wyczuwalne ruchy dziecka są dla niej chwilą spokoju, ulgi, radości. Nadmiernie się na tym koncentruje.
Dlatego po urodzeniu, dziecko swoim zachowaniem mówi: „zobacz mamo, ja żyję, ruszam się, możesz być spokojna i nie martwić się o mnie już więcej”
Opowiedz dziecku, gdy będzie spało o swoim zachowaniu w czasie gdy byłaś z nim w ciąży. Sen jest najlepszym czasem by dotrzeć do podświadomości Twojego dziecka i zdezaktywować program. Pamiętaj, że gdy Twoje dziecko śpi, jego mózg automatyczny czuwa. Opowiedz mu o tym, jak się martwiłaś gdy nie odczuwałaś ruchów, jeśli wiesz skąd pochodził ten lęk, również powiedz to swojemu dziecku. Jeśli pojawią się u Ciebie emocje, tym lepiej. Zapewnij swoje dziecko, że już się nie martwisz, że jesteś spokojna (jeśli tak rzeczywiście jest) i nie musi już być w ciągłym ruchu.
Inne objawy takie jak agresywność, stany lękowe, zaburzenia mowy, zaburzenia snu to jeszcze inna historia, ale na pewno Wasza własna.
Dziecko jest potomkiem, który pokazuje to, co otrzymało w spadku, ani mniej ani więcej.
Co więc jeszcze wydarzyło się w Twoim życiu, lub co niesiesz ze swojej historii rodowej, że mózg Twojego dziecka wybrał najlepsze rozwiązanie?